cony do więzienia, skazany na grzywny lub poddany jakimkolwiek ograniczeniom w prawach osobistych lub majątkowych inaczej, jak na mocy prawa i wyroku sądu z udziałem ławy przysięgłych. Do tej najpierwotniejszej krynicy swobód angielskich w 400 lat przybyła druga, znana pod nazwą Petition of right (1628), w której „zebrani w parlamence lordowie, osoby duchowne i świeckie oraz gminy pokornie proszą Królewską Mość”, ażeby wykonywane były prawa, zwłaszcza zastrzeżone przez Wielką Kartę, oraz usunięte ich pogwałcenia, ażeby ogłoszono, że „wszystkie dekrety, akty i sposoby postępowania, krzywdzące lud, nie stanowią przykładu na przyszłość”. Król (Karol I) prośby tej nie wysłuchał, parlament jednak wprowadził ją w życie, zniósłszy kolejno wszystkie instytucye i ustawy wyjątkowe a wreszcie posławszy opornego monarchę na szafot.
Dwa te akty, które uzupełniono później dodatkami (np. Bill of riqhts 1689, będący rodzajem umowy między narodem a twórcą nowej dynastyi, Wilhelmem Orańskim) stanowią główne podwaliny wolności osobistej w Anglii, połączone trzecią, nadającą im moc, zwaną Habeas corpus act. O tej,
Strona:PL Świętochowski - O prawach człowieka i obywatela. O prawach mniejszości.djvu/12
Ta strona została skorygowana.