Świętopełk Czech — autor utworu, z którym pragniemy zapoznać czytelników, urodził się 21. lutego 1846 roku w Ostrzedku w Czechach. Do szkół uczęszczał w Litomierzycach, następnie skończył wydział prawny w uniwersytecie pragskim. Brak miejsca nie pozwala nam przedstawić zarysu całej działalności Czecha i jego zasług na polu literatury czeskiej. Ograniczyć się musimy krótką wzmianką, iż Czech zajmuje jedno z najwybitniejszych stanowisk literackich w swoim kraju. Należąc do nowej szkoły poetów, posiada on talent obdarzony silną dozą zmysłu spostrzegawczego. Piękny styl, żywa, pełna fantazyi akcya, swojski, niewymuszony humor — oto główne zalety nader licznych prac Czecha. Pomijając niezliczone nowelle, powiastki i arabeski, te prawdziwe klejnoty belletrystyki czeskiej, któremi szczodrze zasila prasę peryodyczną, poprzestać musimy na prostem wyliczeniu tytułów ważniejszych jego utworów poetycznych. Te są: „Kandyotki“, „Chałupka“, „Burza“, „Adamici“, „Anioł“, „Europa“, „Czerkies“, „W cieniu lipy“, „Żyżka“, „Wacław z Michałowic“, „Slavia“, „Dagmara“, „Pieśni niewolnika“ i wiele innych. Bajka „Klucze Piotrowe“ poczerpniętą została z podania ludowego o małych kwiateczkach „pierwiosnkach“ (primula), nazywanych w niektórych miejscowościach Czech „kluczami Ś-go Piotra“. Klucze owe, w utworze poety przechodząc z rąk do rąk, dały mu możność przedstawienia całego szeregu typów ludzi, z których każdy ma inne pragnienia, inne ideały. Te kontrasty i ich syntezę ujął genialny poeta, na tle ludowego podania, w formę udatnej satyry, cieszącej się w Czechach zasłużoną popularnością.
