— Bardzo mnie to cieszy, że pamiętasz tak dobrze, com ci opowiadał i coś sam wiedział. I myślisz jeszcze, że drzewo nie żyje, choć na niem rosną i liście i kwiaty? Kamień nie żyje, bo wygląda zawsze jednakowo, i w lecie i w zimie, był zawsze takim samym, jakim jest dzisiaj, i zawsze takim samym pozostanie, jeżeli go nikt nie poruszy. Drzewo nie zawsze było takiem, jakiem je dziś widzimy: powstało z drobnego nasionka, rosło stopniowo, rozgałęziało się coraz bardziej. I nie zawsze istnieć będzie; gdy się zestarzeje, przestanie już wydawać kwiaty i owoce, uschnie i zwiędnie, nie trwa ono wiecznie, jak kamień. Drobne zioła i krzewy tak samo jak wielkie drzewa wyrastają z nasionek, pokrywają się liśćmi, wydają kwiaty i owoce, a gdy chcemy mówić razem o ziołach, krzewach i drzewach, nazywamy je roślinami. Zioła istnieją tylko przez rok jeden, przez jedno lato, dęby i inne drzewa istnieć mogą przez lat kilkaset, ale żadna roślina nie trwa tak, jak kamień, wiecznie, przez czas nieograniczony; każda powstaje i ginie, a przez ciąg swego istnienia ulega zmianom, przeobrażeniom. To właśnie znaczy, że żyje, chociaż prowadzi życie cichsze, spokojniejsze, skromniejsze, aniżeli zwierzę. Zwierzę rośnie, przyjmuje pokarm, wydaje głos, porusza się i czuje; roślina nie posiada ruchu i czucia, ale rośnie, przyjmuje pokarm i pod tym względem podobna jest do zwierzęcia — żyje więc także. Rozumiesz więc już zapewne, co to znaczy, że drzewo i każda roślina żyje?
— Wiem już teraz, że drzewo żyje, dla tego, że rośnie, ale nie pojmuję, jakim sposobem może się karmić, przecież nie je i nie pije, tak jak zwierzę? — zapytał znów Stefek.
Strona:PL Światełko. Książka dla dzieci (antologia).djvu/044
Ta strona została uwierzytelniona.