Strona:PL Światełko. Książka dla dzieci (antologia).djvu/152

zziębną, to osiadająca na nich woda lodowacieje, mówimy, że szyby marzną. Toż samo dzieje się, jeżeli ziemia w nocy tak silnie się oziębi; wtedy rośliny pokrywają się już nie rosą, ale szronem. Szron składa się z drobnych igiełek lodowych, występuje najczęściej w późnej jesieni, gdy dni są jeszcze dosyć ciepłe i w powietrzu nagromadza się dużo pary, a noce są już dosyć mroźne; drzewa pokrywają się w tym czasie tak obficie szronem, że wydają się, jakby grubo ocukrzone; — jest to widok piękny, ale zgubny dla drzew, które łamią się pod uciskającym je ciężarem. Jeszcze zgubniejszym jest szron wiosenny, gdy po ciepłym dniu następuje noc bardzo chłodna; młode rośliny mają tkanki bardzo jeszcze cienkie, gdy więc soki ich marzną, lodowacieją, tkanki te rozrywają się i rośliny giną; należy bowiem wiedzieć, że gdy woda marznie, to rozszerza się, to jest, lód zajmuje większą objętość, aniżeli woda, z której powstaje. (Przecież lód pływa po wodzie, a tem samem jest od niej lżejszy, jakby luźniejszy, a z tego właśnie łatwo wnosimy, że woda przy marznięciu rozszerza się, zajmuje więcej miejsca). Rolnicy i ogrodnicy bardzo się obawiają przymrozków wiosennych.
 Zajmijmy się teraz mgłą; przyczynę jej już znamy; powstaje ona, jeżeli powietrze przejęte jest parą wodną, a w krótkim czasie znacznie się oziębi; para wtedy w części się skropli i wytworzą się owe drobne pęcherzyki, o których mówiliśmy, a one właśnie stanowią mgłę. Podobnież powstać może mgła, jeżeli para dostaje się do powietrza zimniejszego. Mgła głównie tworzy się w jesieni, nad wodą lub gruntem wilgotnym. W krajach położonych nad morzami, a zwłaszcza też na wyspach, gdzie pary wodnej jest dużo, mgła ukazuje się częściej niż u nas.