Strona:PL Światełko. Książka dla dzieci (antologia).djvu/153

 Najgęstsze mgły bywają w Anglii, która, jak wiecie niezawodnie, jest wielką wyspą; a zwłaszcza dają się one często we znaki mieszkańcom Londynu. Wiecie i to bowiem zapewne, że jest tam mnóstwo fabryk, których kominy ciągle buchają dymem. Skoro więc nad miastem rozpościera się mgła, cząsteczki sadzy tego dymu przylegają do pęcherzyków mgły, która staje się prawie czarną, nieprzezroczystą, a stąd zalega taka ciemność, że po całych dniach palą się na ulicach latarnie i lampy w mieszkaniach.
 Mgła unosi się tuż nad ziemią; niekiedy jednak nad samą ziemią powietrze jest zupełnie przezroczyste, a mgła zakrywa nam dopiero szczyty wież lub wierzchołki gór. Czyż widok ten nie przedstawia zupełnie chmury? Rzeczywiście, można powiedzieć, że mgła taka jest to chmura bardzo nizko się unosząca. Stojąc u stóp góry, widzimy jej szczyty osłonięte chmurą, a gdy się na wierzchołek wedrzemy, gdy znajdziemy się w chmurze, poznajemy, że jesteśmy otoczeni mgłą; aeronauci czyli żeglarze powietrzni, wznoszący się balonem w górę, nieraz przebijali się przez chmury i przekonali się, że chmury są po prostu mgłą. Można powiedzieć, że chmura — to mgła na wysokości, a mgła — to chmura na dole. Chmury więc są to kłęby na pół skroplonej pary, mające często postać dziwaczną, czasami obejmujące cały widnokrąg.
 Chmury bujają niekiedy bardzo nizko nad nami, niekiedy znów unoszą się daleko po nad szczytami najwyższych gór, w wysokości, do której i balonem dostać się już nie możemy. Tu znowu nasuwa się nam pytanie, jaka to przyczyna, jaka to siła wzniosła tam w górę wodę z mórz i rzek, z powierzchni kuli ziemskiej? Ale teraz potrafimy już bez trudu z pytaniem tem sobie poradzić. Do gotowania wody po-