Strona:PL Światełko. Książka dla dzieci (antologia).djvu/156

nia; ludzie z przerażeniem mówią wtedy, że to się chmura oberwała. Wiemy wszakże, że chmura to tylko zbiorowisko mgły, pary częściowo skroplonej i oberwać się nie może. Gdy więc usłyszycie kiedy ludzi opowiadających o oberwaniu się chmury, będziecie wiedzieli, że to mowa tylko o gwałtownej bardzo ulewie.
 Zdarzają się, chociaż rzadko, deszcze bardzo osobliwe, siarczyste, krwawe, to jest: żółte lub czerwone. Pochodzą one stąd, że w czasie kwitnienia roślin unosi się w powietrzu pyłek żółty i czerwony; pyłek ten przyczepia się do spadających kropel deszczu i barwi je na żółto i na czerwono. — Siarki i krwi wcale tam nie ma. W czasach jednak dawnych, gdy zjawisk przyrody dokładnie badać nie umiano, sądzono, że kolor czerwony jest już dostatecznym dowodem deszczu krwawego, że to naprawdę krew z nieba na ziemię spływa. Objawy te wywoływały niegdyś niesłychane przerażenie i uważano je za zapowiedź strasznych klęsk. Nauka wytępia zabobony.
 Woda deszczowa niedługo na powierzchni ziemi pozostaje; część jej spływa do rzek, a stąd do mórz — wraca więc tam, skąd ulotniła się w postaci pary; część przesiąka w ziemię i zasila źródła, część nakoniec ulatnia się i rozchodzi po powietrzu. Ale możeście słyszeli wyrażenie, że z deszczu spadło ćwierć cala lub cal wody — co to znaczy? Trzeba to rozumieć tak, że gdyby po deszczu woda nie spływała, nie ulatniała się i nie przenikała w głąb’ ziemi, toby pokryła ziemię tak a tak wysoko, na ćwierć cala lub na cal. Aby oznaczyć tę wysokość, używa się narzędzi zwanych deszczomierzami czyli pluwiometrami; są to po prostu naczynia w rodzaju słojów, u góry otwarte; woda deszczowa zbiera się w nich