kład w Chinach, żyją one swobodnie na drzewach i stamtąd sprowadzone zostały do nas. Po wylęgnięciu, przenosi się liszki na plecionki zrobione z gałązek, gdzie zastają już przygotowane dla siebie pożywienie, składające się z liści morwowych. Innego pokarmu nie jedzą i dlatego też tylko tam, gdzie rosną drzewa morwowe, można hodować jedwabniki. Gąsienice jedwabników są nadzwyczaj żarłoczne; pożerają bardzo dużo liści i dlatego, że tak dużo jedzą, bardzo prędko rosną.
_p0184.png)
W postaci gąsienicy jedwabnik żyje niedługo, zaledwie około 5 tygodni. W ciągu tego czasu cztery razy zmienia skórę, czyli lini się (linieje). Przed każdą taką zmianą liszka jeść przestaje, ale zato po każdem wylinieniu, to jest po zrzuceniu skóry, żre z wielką chciwością. Po ostatniem t. j. po czwartem wylinieniu najwięcej jeść zwykła; ale to nie trwa długo, bo wkrótce zupełnie jeść przestaje i przygotowuje się do odbycia pierwszej przemiany. Wtedy gąsienice szukają dla siebie wygodnego schronienia, najczęściej wyłażą na gałązki i z pyszczka zaczynają snuć nitki jedwabiu, nakształt pajęczyny. Materyał, z którego snują nitki, wytwarza się szczególnym sposobem wewnątrz ciała — w oddzielnych rureczkach
