gwiazdami. Istotnie oczom obrót taki wydaje się rzeczywistym. Jeżeli w wieczór pogodny, gdy niebo pokryte jest gwiazdami, będziemy uważnie przyglądali się sklepieniu, spostrzeżemy, że gwiazdy, jakkolwiek położenia względem siebie nie zmieniają wcale, przesuwają się jednak wszystkie razem po sklepieniu w kierunku od strony wschodniej do zachodniej. Gwiazda, którą w pewnej chwili widzimy wschodzącą nad poziom, podnosi się coraz wyżej i wyżej, dochodzi do najwyższego punktu swej drogi, potem się zniża i zachodzi pod poziom. Pod poziomem gwiazda ta opisuje na sklepieniu nieba dalszy ciąg swej drogi i dnia następnego znów wschodzi nad poziom. Całkowita droga tej gwiazdy jest dokładnem kołem na sklepieniu nieba, jeżeli zaś gwiazda należy do ciał niebieskich, pozostających wciąż nad naszemi głowami, to niemniej jednak przesuwa się ona wraz z innymi w tym samym kierunku, opisując całkowite koło — nad poziomem naszym. Jedne gwiazdy opisują koła większe, inne — mniejsze. Gwiazda zaś zwana biegunową czyli polarną (w konstelacyi Małej Niedźwiedzicy) nie zmienia prawie swego miejsca na niebie.
Wspólny ruch tych wszystkich gwiazd tak się więc odbywa, jakby całe sklepienie obracało się w kierunku od wschodu do zachodu około ziemi albo raczej około osi t. j. pomyślanej linii łączącej miejsce na ziemi z gwiazdą biegunową. Księżyc i słońce podlegają też temu obrotowi. Słońce naprzykład wschodzi codziennie, podnosi się nad poziom, dochodzi do najwyższego punktu swej drogi w południe, potem znów się zniża, zachodzi i resztę swej drogi aż do następnego wschodu odbywa pod poziomem.
Ruch sklepienia nieba wraz ze słońcem, księżycem i gwiazdami odbywa się bez przerwy, jednostajnie, to jest, że
Strona:PL Światełko. Książka dla dzieci (antologia).djvu/246
Ta strona została uwierzytelniona.