Ta strona została uwierzytelniona.
[Z ALBUMU][1]
W moich stronach rodzinnych, (w górach Świętokrzyskich), jeżeli kto odchodzi w daleką drogę, żegna tego, kto pozostaje, słowem: — «ostaj, z Bogiem», — a tamten wzamian prowadzi go życzeniem: — «idź z Bogiem». Szkoda, że tego miłego Towarzysza wędrówki nie życzą sobie nawzajem ludzie miejscy, pospiesznie biegający po zawiłych szlakach kamieni.
Warszawa, Zamek 2, XI, 1925.
- ↑ [Z ALBUMU]. Urywek ten wpisał Żeromski do albumu pani Konradowej Olchowiczowej 2 listopada 1925 r. Jego facsimile zamieścił Kurjer Warszawski 1 stycznia 1926 r. (Nr. 1).
