istniał na ziemi dla samego jedzenia i picia, lecz inne, wyższe musi mieć przeznaczenie. Człowiek cieleśnie z ziemią i do ziemi przywiązany, musi temu pokrewieństwu zadosyćuczynić, ale tylko o tyle, o ile jego wyższe przeznaczenie, wyższe pokrewieństwo jego duszy z Bóstwem na to zezwala. Przeznaczeniem człowieka jest: połączenie się z Tym, od którego jest stworzonym, to jest z Bogiem.
Do tego jest koniecznie potrzebne życie świętobliwe, polegające na tem, żeby nie tylko znać przykazania Boskie, ale też jak najściślej je zachowywać. Znajomość przykazali Boskich i kościelnych jest człowiekowi potrzebną, ponieważ bez tego błądziłby w ciemnościach pogaństwa. Święty Hilary był wielce uczonym mężem, a jednakże poganinem dopóty, dopóki nie poznał nauki Kościoła świętego. Stąd wynika, że rodzice dbać powinni o wykształcenie swych dzieci w rzeczach wiary, przeto i oni pilnie słuchać powinni kazań i nauk w kościele, aby zdołali to powtórzyć tym, którym nauki ich potrzeba. Pamiętajmy i o bliźnich naszych, bo według słów świętego Hilarego: „ten Chrystus istotnie w nas mieszka, który istotę ciała naszego, stawszy się człowiekiem, na Siebie przyjął i istotnego Ciała Swojego w zakład wieczności pod tajemnicą nam udziela i z ciałem je naszem łączy. I tak jesteśmy jedno, bo i w Chrystusie Ojciec jest w nas.“ (Lib. de Trin. c. 8).
Boże! któryś na to nas stworzył, abyśmy Cię znali, miłowali i wiernie Ci służyli, racz miłościwie sprawić, abyśmy zawsze o naszem przeznaczeniu pamiętali i szczęśliwości wiecznej dostąpili. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który króluje w niebie i na ziemi, po wszystkie wieki wieków. Amen.
∗ ∗
∗ |
Dnia 14-go stycznia uroczystość św. Hilaryusza z Poitiers, Biskupa i Nauczyciela Kościoła, który dnia wczorajszego pośpieszył do chwały niebieskiej. — W Noli w Kampanii dzień pamiątkowy świętego Feliksa, Kapłana; gdy tenże po męczarniach doznanych od prześladowców wrzucony został do więzienia, gdzie na brzemieniu i ostrych skorupach leżał skrępowany, w nocy uwolnił go z więzów Anioł; skoro prześladowanie ustało, nawrócił wielu wskutek swej głębokiej nauki i cnotliwego życia, które spokojnie zakończył w Panu. — W Palestynie świętego Malachiasza, Proroka. — Na Synai 38 świętych Mnichów, którzy dla swej wiary chrześcijańskiej zamordowani zostali przez Saracenów. — W Raitu w Egipcie 43 świętych Mnichów, którzy za wiarę w Chrystusa zarzezani zostali przez pogańskich Blemyjów. — W Macedonii świętego Datyusza, o którym wspomina św. Grzegorz, Papież. — W Afryce świętego Eufrazyusza, Biskupa. — W Syryi świętego Juliana Saby Starszego, który za panowania cesarza Walencyusza
