Uzasadnienie wniosku o udzielenie zgody na podpisanie Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki
1. Potrzeba i cel związania Rzeczypospolitej Polskiej Umową
Negocjacje w sprawie Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Anti-Counterfeiting Trade Agreement, powoływana dalej jako „ACTA" lub „Umowa”) zostały zainicjowane w 2007 r. przez Stany Zjednoczone Ameryki i Japonię. Celem Umowy jest zacieśnienie międzynarodowej współpracy zmierzającej do skuteczniejszego egzekwowania praw własności intelektualnej na poziomie międzynarodowym, a także uzupełnienie dotychczasowych regulacji międzynarodowych w tym zakresie, przede wszystkim Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej - TRIPS, będącego załącznikiem do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r.
W dniu 7 kwietnia 2008 r. Rada Unii Europejskiej podjęła decyzję o upoważnieniu Komisji Europejskiej do negocjowania Umowy. Kompetencje UE w obszarze handlowych aspektów praw własności intelektualnej wynikają z art. 207 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wcześniej art. 133 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską). Natomiast w zakresie przepisów karnych, pozostających w kompetencjach państw członkowskich, w negocjacjach brała udział rotacyjna prezydencja Rady. Szczegółowe stanowisko Unii Europejskiej i jej państw członkowskich na potrzeby negocjacji było uzgadniane na posiedzeniach Komitetu do spraw Polityki Handlowej (wcześniej Komitetu Art. 133) oraz właściwych grup roboczych Rady UE. W obszarze przepisów karnych stanowisko państw członkowskich było dodatkowo zatwierdzane przez Komitet Stałych Przedstawicieli (COREPER).
Negocjacje zostały zakończone w listopadzie 2010 r., a rezultat końcowy spotkał się z pozytywną oceną zarówno europejskich właścicieli praw własności intelektualnej[1] jak i Parlamentu Europejskiego. W rezolucji z dnia 24 listopada 2010 r. Parlament wyraził pogląd, zgodnie z którym, wobec globalnego charakteru naruszeń praw, wielostronna umowa wydaje się być najlepszym sposobem rozwiązania konkretnych problemów na szczeblu międzynarodowym[2].
Zgodnie z art. 39 ACTA, Umowa została otwarta do podpisu z dniem 1 maja 2011 r. Do dnia 1 listopada 2011 r. została podpisana przez osiem państw: Australię, Japonię, Kanadę, Republikę Korei, Królestwo Marokańskie, Nową Zelandię, Republikę Singapuru oraz Stany Zjednoczone Ameryki.
- ↑ http://www.inta.org/Press/Pages/ECAdoptsACTA.aspx
- ↑ Rezolucja P7 TA(2010)0432, pkt C.
