kób, zmuszony byi opuścić go aby towarzyszyć margrabiemu w podroży zagranicę. Tymczasem dotkliwy zawód spotkał Daniela. Wydaje swe prace poetyckie: „Comédie Pastorale”, zbiór gawęd wierszem. Marzy, że przyniosą mu sławę, dostatek, możność zaślubienia panny Kamilli. Lecz na tysiąc egzemplarzy, jeden tylko znajduje nabywcę. Skutkiem tego popada w długi i zwątpiwszy w swe autorskie powołanie, ulega złym wpływom i namowom, szuka szczęścia na scenie jako aktor. Długi się mnożą i dochodzi do zupełnej nędzy. Ratuje go od ostatecznej zguby powrót Jakóba i jego czynna, pełna nowych poświęceń pomoc.
Wtedy to zwala się na byłego poetę, jak grom, ze wszystkich ciosów najokropniejszy: jego umiłowany, wielkoduszny, pełen ofiarności, brat — matka, z nadmiaru pracy i trosk rażony śmiertelną chorobą — umiera. Teraz boleść i rozpacz ostatecznie przygniatają Daniela. Po pogrzebie brata traci przytomność i pada bezwładny w ramiona poczciwego Pierrotta, kóorego opiece, na łożu śmierci, Jakób swego ukochanego pieszczocha powierzył.
Strona:PL A Daudet Chudziak.djvu/136
Ta strona została przepisana.
