Po odwołaniu Edyktu, ludność kalwińska rozproszyła się, a świątynia została zburzoną. Kiedy w r. 1832, Samuel Autheman założył tam swoją rafineryę złota, zastał małą wioskę, prawie nieznaną. Jedynym śladem historyi, przeszłej do zapylonych archiwów, była nazwa jednej miejscowości, nadana dawniejszemu placowi gonitw: „Le Prêche”[1].
Na le Prêche, na miejscu gdzie dawniej była świątynia, była zbudowaną fabryka; wioskę tę zarazem z gruntem gdzie przedtem była pańska rezydencya, nabył handlujący złotem, już wówczas bardzo bogaty.
Rezydencya ta była również historyczną jak wieś, należała bowiem niegdyś do Gabryeli d’Estrée; lecz i tam z pamiątek przeszłości, pozostały tylko stare kamienne wschody, zczerniałe od deszczu i słońca, z zaokrąglonemi poręczami, dokoła których wiły się dzikie wino i powoje. „Wschody Gabryeli”, wywoływały wspomnienie, iż niegdyś na ich stopniach, roiły się, wśród zieleni, tłumy panów i dam strojnych w jaskrawe atłasy.
W parku musiało być dużo drzew współczesnych faworycie, ale drzewa milczą i tracą pamięć wraz z liśćmi, przy każdej zmianie pory roku. O dawnym zamku to tylko było wiadomo, że górował nad wsią i że oficyny mieściły się nad
- ↑ Kazanie protestanckie.
