Strona:PL A Daudet Jack.djvu/426

kowy, Dom rodzicielski, który jest zastosowaniem systematu celkowego do młodzieży.
 — Naprawdę?.... systematu celkowego?
 — Który doskonale działa na najgorsze natury... Zresztą mam tu kilka broszur. Może pan chcesz się z niemi obznajmić?
 Argenton wziął je, dał cóś pieniędzy dla małoletnich przestępców i wrócił na drogę obładowany książkami. Zamkowa krata zamykała się. Powóz wjeżdżał w aleję.
 Przecież!....
 Karolina, wesoła, szczęśliwa, z błyszczącemi oczami, spieszyła do swojego poety.
 — Wsiadaj prędzej — rzekła doń.
 A ująwszy go pod rękę, cała drżąca z radości, dodała:
 — Powiodło mi się.
 — Ach!
 — Nad wszelkie spodziewanie.
 Poeta powtórzył oschle, obojętnie swoje „ach!” potem zaczął przewracać kartki broszury z największem zajęciem, jakby chciał przekonać, że reszta nic go nie obchodzi, Przed chwilą nie był taki dumny, kiedy gryzł paznokcie, czatując przy zamkniętej kracie; lecz teraz, kiedy ona przytulała się do niego taka poddana mu i uległa, nie było się o co kłopotać. Karolina, widząc jego milczenie, zamilkła także, myślała, że jest zraniony w swojej zazdrosnej dumie. On pierwszy przerwał milczenie: