Strona:PL A Daudet Na zgubnej drodze.djvu/249

godnym ciebie, lecz czy wiesz jaki był skutek twej dobroci? Rajmund był kochankiem mojej żony i jest nim do dzisiaj — a ty przyczyniłaś mi się do tego.
 I nie dając Walentynie czasu do nowego wybiegu, pokazał listy pisane przez jej męża do Marty. Rzuciwszy okiem na jeden, odwróciła głowę, pragnąc niejako uniknąć strasznej rzeczywistości i rzekła słabnącym głosem:
 — Ach! dosyć — dosyć! ileż mi złego pan uczyniłeś!
 — Sądzisz, że i ja równie nie cierpię?
 Powstał i zaczął spiesznym krokiem chodzić po salonie, Walentyna płakała w cichości. Starała się ukryć cisnące się do oczu łzy, aby swą boleścią bardziej nie potępiać winnych w oczach Varades’a.
 Przez kilka chwil słychać było tylko odgłos jego kroków.
 — Jak pomścić nas? — zawołał nagle.
 — Pomścić się? — rzekła spokojnie — to pan o zemście teraz myślisz?
 — Więc ty byś im przebaczyła, ty! — O! wierzę, że byłabyś to zdolną uczynić — dodał z pogardliwym uśmiechem.
 — Nie wiem, czy byłabym zdolną przebaczyć — rzekła Walentyna — lecz kocham go, i w tej chwili więcej płaczę nad nim, niż myślę o ukaraniu.