Strona:PL A Daudet Nabob.djvu/185

jest zgóry od okazywania jakiejkolwiek wdzięczności i nie czuje prawie działania istoty poświęcającej dla niej cały swój żywot.
 Nie była to jednak odważna, dzielna dziewczyna, zabijająca się pracą dla utrzymania swoich rodziców i zapominająca przy zajęciu codziennem kłopotów, jakie oczekują ją w domu.
 Nie, ona inaczej pojęła swoje zadanie; staranna,, skrzętna pszczółka gromadzi zapasy do ula nie brzęcząc, nie zwracając wcale uwagi między kwiatami, niepostrzeżona zupełnie dla obcego oka.
 Tysiące czekało ją zajęć. Była nie tylko krawcową, modystką. naprawiaczką, ale jednem słowem wszystkiem dla rodziny, nawet nauczycielką muzyki i guwernantką młodszych swoich sióstr.
 Zanim przybyła do domu, zanim zasiadła w gronie rodziny, która już poczynała przychodzić do dobrobytu, Alina wychowywała się i pobierała nauki w najznakomitszych pensjonatach Paryża.
 Eliza była w nich z nią przez dwa lata, dwie inne przybyły nieco za późno, musiały więc uzupełniać swoje studja w zwykłych szkołach dzielnicy i nie można też było żądać od nich zbyt wiele, gdyż jak drobne ptaszyny śmiały się wesoło, używały życia i uciekały w pola, do kwiatów od pulpitu i od książki. Co się tyczy Henriety. z dziwnem usposobieniem do odgrywania roli „bogatej panny“, ta wcale nie zadawała sobie trudu z nauką.
 Młoda ta osoba, piętnastoletnia, obdarzona, tak jak ojciec, może nazbyt rozpłomienioną wyobraźnią, już naprzód obmyśliła sobie życie, oświadczając stanowczo, że poślubi jakiego potomka szlacheckiej rodziny, a następnie nie będzie miała więcej nad troje dzieci, to jest jednego syna, dla utrzymania rodu