Strona:PL A Daudet Nieśmiertelny.djvu/14

nem dodał — niech mama się nie niepokoi, przejdzie to, jak wiele innych chwil podobnych.
 Matka podała mu kapelusz, którego szukał, widząc, że nic tu nie wskóra; aby zatrzymać go dłużej, zaczęła mu teraz opowiadać o swoich interesach. mianowicie o pewnem małżeństwie, które zamierzała skojarzyć.
 Na wzmiankę o małżeństwie, Paweł drgnął, spojrzawszy z ukosa na matkę.
 — Małżeństwo? czyje? — zapytał.
 Zobowiązała się wprawdzie rzecz całą w tajemnicy zachować, ale zresztą... synowi...
 — Księcia Athis — rzekła.
 — Samy? Z kim?
 Odwróciła się do niego bokiem:
 — Nie znasz jej... Cudzoziemka, bardzo bogata. Jeżeli mi się uda, będę mogła ci dopomódz. Warunki już są ułożone, umowa zawarta listownie.
 Paweł uspokojony, uśmiechał się.
 — I cóż księżna?
 — Księżna? Nie wie o niczem.
 — Chcieć ożenić jej ukochanego Samy, jej księcia? Przecież ten stosunek trwa już od lat piętnastu.
 Pani Astier machnęła ręką z okrutną obojętnością, jaką kobiety mają czasami jedna dla drugiej.
 — To trudno — rzekła — w jej wieku...
 — Wiele ona może mieć lat?