szczegółów; zacząwszy od węzła krawatki a skończywszy na angielskim krojem zrobionych spodniach, z modnego materyału w kraty. Na nieszczęście miał zbyt bujną czuprynę i ani jednego włosa na brodzie, z tego powodu wszelkie jego usiłowania były stracone i nie wywoływały żadnych wspomnień w umyśle księżnej, równie nieczułej na widok angielskich spodni krytyka, jak na powłóczyste spojrzenia młodego Brétigny, lub taktykę Brétigny ojca, który prowadząc ją do stołu, silnie przyciskał jej rękę ramieniem. Zawsze jednak starania te miały ten skutek, że otaczały ją atmosferą uprzejmej galanteryi, do której książę d’Athis, odgrywający zawsze i niezmordowanie rolę pełnego galanteryi kochanka, przyzwyczaił ją oddawna; to też dumna kobieta mniej odczuwała upokorzenie, jakiem było dla niej porzucenie jej przez kochanka.
Ze wszystkich starających się, jeden Danjou trzymał się na uboczu, bawiąc księżnę ploteczkami, pozbieranemi za kulisami teatrów i pobudzając ją do śmiechu, czem zjednywa się nieraz względy bardzo wielu kobiet.
Nareszcie, uważając, że księżna jest już dostatecznie przygotowaną, zdecydował się na krok stanowczy; pewnego dnia, gdy księżna w towarzystwie swych psów, odbywała po ogrodzie codzienną przechadzkę, pozbywając się swego gniewu w gęstych zaroślach parku, na raz na zakręcie alei ukazał się Danjou, ogolony, w białym,
Strona:PL A Daudet Nieśmiertelny.djvu/223
Ta strona została skorygowana.