Strona:PL A Daudet Nieśmiertelny.djvu/4

„Wielcy ministrowie Ludwika XIV “, (nagrodzone przez Akademię francuzką); „Bonaparte i Konkordat“, (nagrodzona przez Akademię francuzką) i ten tak niepospolicie napisany „Wstęp do historyi Orleanów“, wstęp, godny olbrzymiego dzieła, któremu historyk miał poświęcić dwadzieścia lat swego życia. Tym razem Akademia nie znajdując odpowiedniejszej dlań nagrody, zaliczyła go w poczet swoich członków. Nie był już obcym w tem gronie wybranem; żona jego, z domu Réhu, była córką nieodżałowanej pamięci Paulina Réhu, znakomitego budowniczego, członka Akademii: des Inscriptions et Belles lettres a wnuczką poważanego Jana Réhu, dziekana Akademii francuzkiej, wykwintnego tłomacza „Owidyusza“, autora „Listów do Uranii“, pełnego rzeźkości starca, którego czerstwość jest przedmiotem podziwu całego Instytutu.
 Powszechnie jest wiadomem, że powołany przez pana Thiersa, przyjaciela swego i kolegę, do pełnienia obowiązków archiwisty w ministeryum spraw zagranicznych, Leonard Astier-Réhu, z bezprzykładną bezinteresownością, ustąpił ze stanowiska po paru latach urzędowania (1878 r.), nie chcąc naginać bezstronnych sądów historyka i zaprzedawać pióra swego osobistościom stojącym u steru władzy. Pozbawiony pracy, do której był się przywiązał, potrafił on korzystnie zużytkować czas, który dawniej ukochanym archiwom poświęcał. W ciągu dwóch lat, wykończył