Strona:PL A Dumas Antonina.djvu/242

rego najmniejszy wypadek może zaszachować całe moje staranie.
 — A więc? zapytały obie kobiety.
 — A więc odpowiedział pan Devaux, wszystko mi każę wnosić, iż ta choroba jest dobrodziejstwem.
 Pani Pereux i Antonina rzuciły się w swoje objęcia śmiejąc się i płacząc zarazem.
 Wyzdrowienie Edwarda, było punktem wzajemnego zejścia się ich miłości.
 W dzień też ten obchodzono prawdziwe święto.
 — Ile ci czasu na to potrzeba, mój ojcze, pytała Antonina doktora.
 — W przeciągu dwóch tygodni, Edward może być ocalonym choć nie wyleczonym; rekonwelescencya jego będzie długa, ponieważ w czasie jéj właśnie usiłować będę kompletnie łeb skręcić chorobie. Może się ona przeciągnąć z pięć albo ze sześć miesięcy, które tu, przepędziemy.
 — A więc nas nie opuścisz?
 — I ty się o to pytasz! Twoje szczęście przedewszystkiem, — a twoje szczęście leży w zdrowiu twojego męża, nieprawdaż?
 — I w twojem także, ojcze.
 — Drogie dziecko, zawołał pan Devaux, ściskając Antoninę.
 Ale teraz zabraniam, a pamiętaj o tem że to pan przemawia, — zabraniam płaczów w całym domu.
 We trzy tygodnie potem, dom w istocie miał pozór wcale inny.