Strona:PL A Dumas Antonina.djvu/329

tydzien. Dziś spać będziesz, jak gdybyś napił się wody. Co za piękną missya leczenie, to wskrzeszanie, jakie Bóg powierzył w ręce pewnych ludzi! Co do mnie, to ja wyleczywszy chorego, doznaję istotnie chrześcijańskiego uczucia. —
 — A mnie czy zechcesz wyleczeć, doktorze, zapytała pani Pereux, mnie, która od chwili gdy Edmund zapadł na zdrowiu cierpię na serce, które mi niekiedy dech tamuje,
 — Medycyna nie posiada na to środka, odpowiedział p. Devaux. Jestto cierpienie moralne, szczęście uleczy panią. Jesteś pani szczęśliwą?
 — Jakże-ż nie miałabym nią być.
 — Nie potrzebujesz się więc pani niczego obawiać.
 Podczas całéj téj rozmowy, Antonina przypatrywała się uważnie mężowi, który głodny bardzo nie zdawał się nawet uważać na to co mówiono koło niego.
 — Co robisz dziś w wieczór? zapytał nagle Gustawa.
 — Zostanę w domu, odrzekł Daumont, a ty?
 — Ja przyrzekłem odwiedzić P. ** Pozwalasz mi moja matko?
 — Pozwalam, pozwalam ci wszystko, z wyjątkiem chorowania.
 Antonina spojrzała prawie błagająco na Edmunda; uniknął on tego spojrzenia, które wszakże spostrzegł Gustaw.
 Skoro kończący się właśnie obiad zjedzono, zbliżył się do Edmunda.
 — Nie powinieneś wychodzić, rzekł.