Strona:PL A Dumas Antonina.djvu/52

 — Jak przepędziłeś dzisiejsze rano? spytała pani Pereux swojego syna, kiedy pocałowawszy ją w rękę, siadł swoim zwyczajem u jéj nóg na ławeczce.
 — Jak zwykle, moja matko, przechadzałem się z Gustawem.
 — Dla czego Gustaw nie przyszedł mnie odwiedzić?
 — Poszedł na ulicę Grodot, ale dziś w wieczór będziemy go mieli u siebie.
 — Co ci jest? spytała pani Pereux, — masz zafrasowaną minę.
 — Zgadujesz więc wszystko, moja matko.
 — Co ci się stało?
 — O, nie lękaj się; nic niebezpiecznego, — bardzo pospolita awanturka.
 — Opowiedz że mi ją przecie.
 Pani Pereux zaczęła na nowo swoją robótkę, przygotowując się do słuchania.
 Edmund opowiadał jéj wszystko w porządku w jakim postępowały wypadki po sobie zrana.
 — Jest — że piękną ta młoda panienka? spytała matka po chwili.
 — Zachwycająca.
 — Blondynka?
 — Brunetka,
 — Uwielbiać cię będzie, jak pozna.
 — Któż ci to powiedział? — maja matko.
 — Byłoby pięknie, gdyby nie chciała kochać mega Edmunda! Ale bez niedorzeczności mój synu.
 — Jakież niedorzeczności mogę robić?