Strona:PL A Dumas Antonina.djvu/67

 — Że dwa, albo trzy razy. —
 — A bóle serca?
 — Prawie zawsze, jak się obudzę.
 — Matka pańska wie téż co, o tych małych niedyspozycjach?
 — Uważam je za małoznaczne; przestraszyłaby się gdybym z nią o nich mówił.
 — Wistocie odparł Devaux, niema nie wtém niebezpiecznego. Masz pan to, co mają wszyscy młodzi Je ludzie; nic więcéj. Czy pozycya pańska zmusza cię do pozostania w Paryżu? zapytał po krótkiem milczeniu.
 — Nie panie
 — Masz pan majątek?
 — Mam.
 — Podrużuj pan sobie; jedź na południe. Ciało i umysł dużo zyskują kiedy się podrużuje w młodym do tego wieku.
 — Czy to jest nieodwołalne lekarstwo?
 — Nie; to jest rada tylko; ale rada która warta tyle co i lekarstwo.
 — Ponieważ mam wiele stosunków w Paryżu...
 Wolałbym przeto nie jechać.
 — Więc pan pozostań, ale słuchaj rady jaką ci na piśmie udzielam.
 „Poczciwy ten Devaux, sumiennie zarabia swoje pieniądze” pomyslał Edmund patrząc na doktora zapisującego receptę.
 Jak skoro skończył i oddał mu ją, — Edmund rzekł:
 — Mam zamiar przychodzić często po pańskie dobre