Strona:PL A Dumas Córka rejenta.djvu/280

mu, gdzie pana zaprowadzi, zażądasz od niego trzeciego znaku.
 — A ten będzie?
 — Ów papierek.
 — To dobrze; i przy takiéj przezorności, to chyba djabeł tylko mógłby nas schwycić. A teraz cóż mi czynić pozostaje?
 — Zaczekać tutaj. Przecież pewnie już dzisiaj wyjść nie masz zamiaru?
 — Nie.
 — A więc siedźże tutaj spokojnie i cicho, zbywać ci w tym hotelu na niczem nie będzie. Nadto polecę pana gospodarzowi.
 — Dziękuję.
 — Mój kochany panie Champagne, mówił fałszywy la Jonquière, otworzywszy drzwi, do Tapina. Otóż kawaler de Chaulay zajmie mój pokój. Miej o nim takie samo, jak o mnie staranie.
 Poczém drzwi znowu zamknął.
 — To jest złoty chłopiec, ten Tapin, mówił ciągle swojej swoją Dubois półgłosem. — Miejcie go ciągle na oku, strzeżcie go, rozkaż to swojéj służbie. Odpowiesz mi głową za niego.

KONIEC TOM PIERWSZEGO.