Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1034

 Nieznajomy zwrócił się we wskazanym kierunku i ujrzał chwiejących się flamandczyków, wobec kawaleryi kalwińskiej.
 — W rzeczy samej — rzekł ponurym głosem, tam są ci, których szukałem.
 W tejże chwili masa kawaleryi rzuciła się na marynarzy Joyeusa, którzy utrudzeni nieprzerwaną walką, cofać się zaczęli.
 Czarny rycerz skorzystał z tego, aby zniknąć w zamięszaniu wśród cienia nocy.
 W kwadrans potem, francuzi cofali się na całej linii.
 Pan de Saiut-Aignan starał się wszelkiemi siłami w porządku odwrót prowadzić.
 Ale ostatni oddział pięciuset koni i dwóch tysięcy piechoty świeżo wyszedł z miasta i wpadł na zwiątpiałą i cofającą się armię.
 Były to stare hordy księcia Oranii, które z kolei walczyły z księciem Alby, Don Juanem, Requeseusem i Aleksandrem Farnèse.
 Wtedy potrzeba było opuścić pole bitwy i lądem rejterować, albowiem flota, na którą najwięcej liczono, zniszczona już była.
 Pomimo przytomności umysłu wodzów, pomimo największej odwagi, powszechna nastąpiła rozsypka.
 Wtedy właśnie nieznajomy z całą kawale-