Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1049

możesz pan schować ten pieniądz, bo tylko sześć szelągów od dwóch osób.
 — Schowaj ten pieniądz, moja kochanko, — odezwała się podróżna — mój brat i ja mało jemy, ale dla tego nie chcemy zmniejszać twego zarobku.
 Służąca zarumieniła się z radości, ale jednocześnie łzy litości potoczyły się z oczów, tak te wyrazy były wymówione boleśnie.
 — Powiedz mi, moje życie — zapytał Remy — czy jest ztąd jaka boczna droga do Malines?
 — Jest panie, ale bardzo zła; tymczasem wielka droga wyborna.
 — O!. wiem o tem; lecz ja chciałbym inną pojechać.
 — Ale panie, ponieważ jedziesz z kobietą uprzedzam cię, że bardzo zła, a obecnie jeszcze gorsza.
 — A to dla czego, moja kochanko?
 — Ponieważ tej nocy, dużo osób udaje się do Brukselli!
 — Do Brukselli?
 — Nie inaczej; wyjeżdżają na jakiś czas.
 — A to dlaczego?
 — Nie wiem, ale to ma być z rozkazu.