Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1157

 — A więc zgaduję, że Wasza książęca mość jest ciekawy.
 — To zależy; idzie o to, co podnieca moję ciekawość w tej chwili.
 — Chcesz wiedzieć, Mości książę, co to są za waleczne istoty, które idą za panem Joyeuse przez ogień i wodę.
 — „Per mille periculla Martis”, jak mówiła moja siostra Małgorzata. A propos, czyś do niej pisał, Aurilly?
 — Do kogo, Mości książę?...
 — Do mojej siostry, Małgorzaty.
 — Czy miałem pisać do Jej królewskiej mości?..
 — Nieinaczej.
 — O czem?
 — O tem, żeśmy zwyciężeni, zgubieni i że powinna mieć się na ostrożności.
 — Dlaczego, Mości książę?...
 — Dlatego, że Hiszpania uwolniona odemnie na północy, spadnie jej na kark od południa.
 — A! prawda.
 — Więc nie pisałeś?
 — Nie, Mości książę.
 — Spałeś widać?
 — Prawda, spałem; ale choćbym chciał był