Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1188

nad gwałt, a teraz ponieważ zmuszasz mnie, zmieniam postępowanie.
 — Cóż pan uczynisz?
 — Powiedziałem ci, że mam zupełną władzę. Ubiję cię gdziekolwiek i porwę twoją panią.
 — I sądzisz pan, że ci to ujdzie bezkarnie?...
 — Wierzę w to wszystko, co mój pan każę... A co, czy skłonisz swoją panią, aby się udała do Francyi?
 — Będę się starał.... ale zaręczyć nie mogę.
 — Kiedy będę miał odpowiedź?
 — Jak tylko pójdę na górę i poradzę się pani.
 — Dobrze, idź, czekam cię.
 — Jestem panu posłuszny.
 — Jeszcze jedno słowo, poczciwcze; pamiętaj, że twoje szczęście i życie w moich rękach.
 — Wiem o tem.
 — To dosyć... ja tymczasem zajmę się końmi.
 — Nie śpiesz się pan bardzo.
 — Ba!... jestem pewny odpowiedzi; alboż to są kobiety dla książąt okrutne?
 — Trafiają się niekiedy.