Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1216

 — Opowiedz mi, Chicot, opowiedz, a doskonale opowiadasz.
 — Dziękuję, mój synu, ale jeżeli wszystko chcesz wiedzieć, muszę zacząć z początku.
 — Zacznij, lecz prędzej.
 — Pisałeś okropny list do Bearneńczyka.
 — Z kąd wiesz o tem?
 — Czytałem go.
 — I cóź o nim mówisz?
 — Że jeżeli było delikatne postąpienie, to przynajmniej język zdradziecki.
 — Musiała go spalić.
 — Tak, gdyby Henryk i Małgorzata zwyczajnemi byli małżonkami.
 — Co to ma znaczyć?
 — To znaczy, że Bearneńczyk nie głupi.
 — Ho! ho!
 — I że odgadł.
 — Co odgadł.
 — Żeś go chciał poróżnić z żoną.
 — To rzecz jasna.
 — Ale odgadł w jakim celu chciałeś poróżnić.
 — W jakim... w jakim...
 — Przeklęty Bearneńczyk domyślił się, że dlatego chciałeś go z żoną poróżnić, aby mu nie wypłacić posagu.