Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1221

kaftan zatłuszczony i wytarty, pół zbroję podróżną, którą idąc do śniadania, na stole położył; przywdziewając zaś zbroję, po posadzce brzękał ostrogami, tak wielkiemi, żeby niemi brzuch koniowi rozpłatać można.
 — Oszukano mnie — zawołał Henryk skończywszy czytanie — Bearneńczyk miał plan, którego się nie domyślałem!
 — Mój synku — odrzekł Chicot — wszak znasz przysłowie: „cicha woda brzegi rwie.”
 — Idź do dyabła z twojemi przysłowiami.
 Chicot wypełniając rozkaz, postąpił ku drzwiom.
 — Nie chodź, pozostań.
 Chicot zatrzymał się.
 — Cahors wzięte!.. — mówił Henryk.
 — Nawet w dobry sposób — odpowiedział Chicot.
 — Ale on musi mieć generałów, inżenierów?
 — Gdzie tam, Henryczku, Bearneńczyk ubogi, czemżeby ich płacił?... on wszystko sam robi.
 — I nawet się bije? — rzekł Henryk z pewnym rodzajem pogardy.
 — Nie mogę powiedzieć — odparł Chicot — aby się rzucał szalenie i nierozważnie! o!... on tak robi, jak niektórzy ludzie, co pierwej wody