Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1260

 — Chętnie, ale i ty powiesz mi z kolei, dlaczego przebierałeś się za mnicha... zaufanie za zaufanie.
 — Dobrze.
 — Podaj rękę.
 I sam podał dłoń kapitanowi.
 Ten uderzył w dłoń jego.
 — Na mnie kolej — rzekł Chicot.
 I uderzył w dłoń Boromeusza.
 — Chcesz koniecznie wiedzieć, dlaczego byłem za mieszczanina przebrany? — zapytał Chicot mówiąc niewyraźnie.
 — Tak, to mnie obchodzi bardzo.
 — Ale ty powiesz także?
 — Słowo honoru.
 — Kapitańskie słowo?.. tak umówiliśmy się.
 — Prawda, zapomniałem o tem.
 — Zatem powiedz.
 — W dwóch słowach będziesz wiedział o wszystkiem.
 — Słucham.
 — Ja szpiegowałem.
 — Jakto, ty szpiegujesz?..
 — Nie inaczej.
 — Więc twoim stanem jest szpiegostwo?
 — Broń Boże! ja szpieguję jako amator.
 — Cóż spiegujesz u Dom Modesta?..