Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1265

że wydobywając list do Jego królewskiej mości, drugi upuściłeś na ziemię.
 — Drugi?... — zawołał Boromeusz podskakując.
 — Tak, który tu jest.
 I kilka razy machnąwszy ręką, palcem dotknął kaftana Boromeusza w miejscu, w którem się list znajdował.
 Boromeusz zadrżał, jakby go kto rozpalonem dotknął żelazem.
 — A! — rzekł — tego tylko brakowało!
 — Czego?
 — Żebyś to widział...
 — Co?
 — Do kogo ten list adresowany?
 — Otóż powiem ci — rzekł Chicot, obudwoma rękami opierając się na stole — adresowany jest do księżnej de Montpensier.
 — Na rany Chrystusa!... — zawołał Boromeusz — ale sądzę, że nic o tem nie mówiłeś królowi?...
 — Nie mówiłem, ale powiem.
 — Kiedy?
 — Jak się prześpię.
 I skłonił głowę na rękę.
 — I wiesz, że ja mam list do księżnej Montpensier?... — zapytał kapitan głosem stłumionym,