Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1277

niechaj więc sprzymierzeni wiedza, że chwila się zbliża i niech będą gotowi.
  „Wojsko jest w komplecie; liczymy dwanaście tysięcy ludzi pewnych i dobrze uzbrojonych, wejdę z niemi do Francyi pod pozorem zwalczenia hugonotów niemieckich, którzy mają dać pomoc Henrykowi, królowi Nawarry; pobiję hugonotów i wszedłszy do Francyi jak pan, będę nią rządził”.
 — Ho! ho! — rzekł Chicot.
 — Może cię panie uraziłem?.. — zapytał Bonhomet, przestając trzeć ranę.
 — Trochę, mój poczciwcze.
 Chicot czytał dalej:
  P. S. „Zupełnie potwierdzam twój plan, co do Czterdziestu pięciu; tylko pozwól sobie powiedzieć, kochana siostro, że więcej tym głupcom czynisz honoru, niż na to zasługują.”
 — Do dyabła! — mruknął Chicot, to ciemno trochę.
 I powtórnie odczytał.
  „Zupełnie potwierdzam twój plan, co do Czterdziestu pięciu”...
 — Jaki plan? — zapytał siebie.
  „Tylko pozwól sobie powiedzieć, kochana