Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1279

cze, że umierając, biedny kapitan wymówił imię znajome tobie, imię przeora Jakóbitów.
 — Imię Dom Modesta Gorenflot!.. — zawolał Bonhomet z podziwieniem.
 — Tak, Modesta Gorenflot. A więc, pójdziesz uprzedzić Dom Modesta; Dom Modest przybiegnie i znajdzie w kieszeniach umarłego kieskę, rozumiesz? znajdując zaś kieskę i list, nikt najmniejszego podejrzenia mieć nie może.
 — Rozumiem, panie Chicot.
 — Prócz tego, zamiast kary, otrzymasz nagrodę.
 — Wielkim jesteś człowiekiem, panie Chicot, biegnę do przeoratu Ś-go Antoniego.
 — Zaczekaj, wszak mówiłem o kiesce i o liście.
 — A! list, pan go masz w ręku.
 — Nieinaczej.
 — Nie trzeba mówić, że go przeczytano i przepisano?
 — Właśnie za to, że ten list będzie nietknięty, otrzymasz nagrodę.
 — Więc jest tajemnica w tym liście?
 — W dzisiejszym czasie, wszędzie są tajemnice, panie Bonhomet.
 Chicot po tak treściwej odpowiedzi, przylepił na list pieczątkę tak, że najbystrzejsze oko