Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1302

 — A pan Maynevilie poprowadził Kubusia do zajazdu pod „Pięknym rycerzem”.
 — Pąnie Briquet — zawołał Jakób — czybyś miał wiedzieć!...
 — Co u licha!.. widzisz, że wiem wszystko — zawołał Chicot tryumfując, iż rozwiązał zagadkę tak mu z początku niepojętą.
 — Kiedy tak — odezwał się Jakób — widzisz panie Briquet, że winnym nie jestem.
 — Nie — odpowiedział Chicot — nie jesteś winnym ani przez czyn, ani przez opuszczenie, ale przez myśl.
 — Ja!...
 — Zapewne księżnę uważasz jako bardzo piękną?...
 — Ja!...
 — I oglądasz się, abyś ją jeszcze widział przez okno.
 — Ja!...
 Mnich zarumienił się i wyjąkał:
 — Prawda, ona jest bardzo piękna i podobna do obrazu, który wisi nad łóżkiem mojej matki.
 — A!... mruknął Chicot — wiele tracą ci, którzy nie są ciekawi!
 I kazał opowiedzieć młodemu mnichowi to,