Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1356

 — Jakto, Najjaśniejszy panie?
 — To najkrótsza droga do nieba.
 — Można jeszcze krótszy znaleźć — odezwał się Chicot — naprzykład tę, którą twój brat pośpiesza.
 — Najjaśniejszy panie, czy Wasza królewska mość pozwoli mi o jednę rzecz zapytać?
 — Nawet o dwadzieścia; piekielnie się tutaj nudzę i twoje pytania rozerwą mnie.
 — Najjaśniejszy panie, wszak znasz wszystkie zakony królestwa?
 — Jak mój herb, kochanku.
 — Co to jest za zakon pokutnic, racz mi powiedzieć?
 — Jest to małe, bardzo ścisłe i znakomite zgromadzenie, składające się z dwudziestu kanoniczek od świętego Józefa.
 — I czynią tam śluby?
 — Czynią, ale na przedstawienie królowej.
 — Może niegrzecznem jest pytać, gdzie leży to zgromadzenie?
 — I owszem, położone ono przy ulicy Cheval-Saint-Landry w Citè, za klasztorem Najświętszej Panny.
 — W Paryżu?
 — W Paryżu.
 — Dzięki ci, Najjaśniejszy panie.