Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/267

Chicot więc korzystając ze swojej śmierci, zmienił postać, nazwisko i swoje położenie na świecie.
 — To więc już nie jesteś Chicotem?.. — zapytał król.
 — Nie.
 — A kim?...
 — Jestem Robertem Briquet, niegdyś kupcem i stronnikiem ligi.
 — Ty, Chicot, stronnikiem ligi?...
 — Zapamiętałym. Dlatego też, pod warunkiem, abym się z panem de Mayenne za nadto blizko nie widywał, mam jako Briquet, członek świętej Unii, do mojej osobistej obrony, najprzód armię lotaryngską, wynoszącą sześć tysięcy ludzi... Pamiętaj dobrze liczby.
 — Pamiętam.
 — Potem około sto tysięcy paryżanów.
 — Sławni mi żołnierze!
 — Dosyć sławni, bo im poradzić nie możesz, mój Henryku. Otóż, sto tysięcy i sześć tysięcy, czyni sto sześć tysięcy. Następnie mam parlament, papieża, hiszpanów, pana kardynała de Bourbon, flamandczyków, Henryka z Nawarry, księcia Andegaweńskiego...
 — Prędkoż tam skończysz tę listę? — zapytał zniecierpliwiony Henryk.
 — Mam jeszcze trzy rodzaje ludzi.