Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/270

 — Porównywasz siebie z myśliwym, który w zasadzce czatuje na zwierzynę, ja zaś utrzymuję, że raczej sam jesteś zwierzyną, którą myśliwy nawet w samej kniei niepokoi.
 — Chicot!
 — Powiedz no, naprzykład, mój ty myśliwy na zasadzce, widziałżeś kogo nadciągającego?...
 — Nie, niewidziałem nikogo.
 — A jednak ktoś nadciągnął?
 — Czy z osób, które wymieniłem?
 — Nie zupełnie, ale prawie.
 — Któż taki?..
 — Pewna kobieta.
 — Moja siostra Małgorzata?
 — Nie, księżna de Montpensier.
 — Ona! w Paryżu?
 — Tak jest.
 — Choćby i tak było; przecież kobiet nigdy się nie lękałem!
 — Prawda, bo też jedynie mężczyzn lękać się należy. Ale poczekaj trochę, a przekonasz się, że ona przybywa jako goniec zapowiadający przyjazd jej brata.
 — Przybycie Gwizyusza?
 — Tak jest.
 — I ty myślisz, że to mię kłopocze?
 — O! nie, ty się niczem nie kłopoczesz.