Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/271

 — Podaj mi papier i atrament.
 — A to na co?... Czy chcesz wydać rozkaz, aby pan Gwizyusz w Nancy pozostał?..
 — Zgadłeś!... Widać, że to myśl dobra, skorośmy obaj razem na nią wpadli.
 — Owszem, to wcale zła myśl.
 — Dla czego?
 — Bo skoro taki rozkaz otrzyma, natychmiast domyśli się, że obecność jego w Parzżu nieodbicie potrzebna i pospieszy tutaj...
 — Król uczuł, że go gniew przejmuje i z ukosa spojrzał na Chicota.
 — Jeżeliś tu przyszedł tylko z tego rodzaju wiadomościami, to mogłeś sobie raczej w domu siedzieć.
 — Cóż czynić Henryku?... widma nie zwykły pochlebiać.
 — Wyznajesz zatem, że jesteś widmem?
 — Nigdym temu niezaprzeczał!
 — Cbicot!
 — No!.. nie gniewaj się, bo z krótko widzącego, przemienisz się w zupełnie ślepego. Wszakże sam powiedziałeś, że zatrzymujesz twojego brata we Flandryi?...
 — Tak jest, i sądzę, że to dobra polityka.
 — Posłuchaj mię zatem, tylko bez gniewu.