Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/272

 W jakimże mniemasz zamiarze pan Gwizyusz pozostaje w Nancy?
 — W zamiarze zbierania armii.
 — Dobrze!.. tylko spokojnie... Jakież będzie przeznaczenie tej armii?
 — A!... Chicot, utrudzasz mię twojemi pytaniami.
 — Trudź się! trudź!... Henryku, później za to wypoczniesz, ręczę ci. Mówiliśmy więc, że przeznacza tę armię?
 — Na pokonanie północnych hugonotów.
 — Albo raczej na niepokojenie twojego brata Andegaweńskiego, który się mianował księciem Brabancyi, który usiłuje wznieść sobie mały tron we Flandryi, i ciągle żąda od ciebie posiłków dla dopięcia tego celu.
 — Posiłków, które mu zawsze przyrzekam a których mu rozumie się, nigdy nie udzielę.
 — Co wielce cieszy księcia Gwizyusza, ale posłuchaj mojej rady Henryku.
 — Jakaż to rada?
 — Udaj raz, że posyłasz mu owe przyobiecane posiłki, i że te posiłki ciągną ku Brukselli, a niechby nawet wyszły i na połowę drogi...
 — A!.. rozumiem, zawołał Hanryk, w takim razie pan Gwizyusz nie odstąpi od granicy.
 — I obietnica, jaką nam związkowym uczy-