Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/283

wem wszystkie głupstwa tego świata, tak, że skoro nasza niepocieszona piękność nieodzyska wesołości, to przynajmniej du Bouchage ją odzyska.
 — Mocno mu życyę tego — rzekł Henryk; lecz dajmy pokój bratu twojemu, skoro obecnie z przykrością by mu przyszło opuszczać Paryż; nie koniecznie potrzebuję aby on dokonał zamierzonego poselstwa, lecz mam nadzieję, że ty, tak dobry doradca, nie jestsś przecie skrępowany więzami jakiej piękności?
 — Ja!.. — zawołał Joyeuse — jeszcze nigdy w życiu nie byłem swobodniejszy.
 — Wybornie; a więc nie masz nic do czynienia?
 — Zupełnie nic Najjaśniejszy panie.
 — Sądziłem jednak, że masz stosunki z jakąś piękną damą?
 — Tak, prawda, z kochanką pana do Mayenne, z kobietą, która przepadała za mną.
 — A teraz?
 — Teraz!.. wyobraź sobie Najjaśniejszy panie, pożegnawszy mojego brata i udzieliwszy mu stosowną naukę, udałem się do niej. Przybywam zagrzany teoryami, jakie przed chwilą wykładałem, bo przysięgam Waszej królewskiej mości, iż sądziłem, że jestem prawie równie jak Hen-