Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/319

ej nie wskażesz nikomu, jeżeli ukrywać się nie przestaniesz. Ale, ale, cóż powiedział mieszczanin na naszą galanteryę?
 — Miał przemowę do orkiestry. I patrz bracie, oto znowu mówić będzie!
 W rzeczy samej Briquet, chcąc się jasno o całej rzeczy wywiedzieć, wstał aby po raz drugi zapytać naczelnika orkiestry.
 — Milczeć tam, na górze — gniewnie zawołał Anna — cóż u dyabła, kiedy ci wyprawiono serenadę, to niemasz nic do powiedzenia, siedź zatem spokojnie.
 — Serenadę, serenadę — jak najgrzeczniej odpowiedział Chicot — niechże przynajmniej wiem z jakiego powodu panowie mi ją wyprawiacie.
 — Z powodu twojej córki, niedołęgo.
 — Przepraszam, lecz niemam córki.
 — No to z powodu twojej żony.
 — Dzięki Bogu! nie jestem żonaty.
 — A więc z twojego własnego powodu i dla twojej osoby.
 — Tak jest, dla twojej osoby i jeżeli nie ustąpisz z balkonu.. — rzekł Joyeuse podjeżdżając ku Chicotowi
 — Do pioruna! — zawołał Chicot — jeżeli