Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/359

nawet, że z tego powodu wyrzekłem łacińskie zdanie, bardzo słuszne i świetne.
 Chicot przysunął się do przeora.
 — Łacińskie zdanie, ty, kochany księże przeorze — powiedział — a niepamiętasz jak brzmiało?...
 — „Militat spiritu”.
 — „Militat spiritu, militat gladio”.
 — To, to właśnie — zawołał uradowany dom Modest.
 — No — rzekł Chicot — niepodobna uniewinnić się lepiej od ciebie, dom Modeście, dlatego przebaczam ci.
 — O!... — rzekł rozrzewniony Gorenflot.
 — Tyś zawsze moim przyjacielem, moim prawdziwym przyjacielem.
 Gorenflot otarł łzę.
 — Ale śniadajmy, dla śniadania pobłażliwym będę.
 — Słuchaj — rzekł Gorenflot w zachwyceniu — każę powiedzieć bratu kucharzowi, że go do więzienia wtrącę, jeżeli nam królewskiej uczty niezastawi.
 — Czyń co chcesz, kochany księże przeorze, jesteś tu panem.
 — Odpieczętujemy kilka butelek naszej penitentki.