Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/364

wieprzowiny, robię z tego kiełbaski, i ciskam moim węgorzom, które pływając w słodkiej i często odświeżanej wodzie, w ciągu miesiąca znacznie tyją i rosną. Ten naprzykład, którego dzisiaj podam wielebnemu przeorowi, waży dziewięć funtów.
 — To chyba wąż — powiedział Chicot.
 — Połykał od razu sześciodniowe kurczę.
 — I jakże go przyrządziłeś? — spytał Chicot.
 — Tak jest, jak go przyrządziłeś? — powtórzył przeor.
 — Odarty ze skóry, przyrumieniony, zmaczany w sardelowem maśle, posypany tartym chlebem, a potem znowu przez dziesięć minut na ruszcie potrzymany; daje się na stół w sosie zaprawnym tureckim pieprzem i czosnkiem.
 — A sos z czego?
 — Tak jest, z czego sos?
 — Sos po prostu z prowanckiej oliwy, ubitej z cytryną i musztardą.
 — Wyborne — rzekł Chicot.
 Brat Euzebiusz odetchnął.
 — Teraz brak już tylko konfitur — wtrącił Gorenflot.