Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/365

 — Wynajdę coś, co się księdzu przeorowi podoba.
 — Dobrze, polegam na tobie — rzekł Gorenflot — okaż się godnym zaufania mego.
 Euzebiusz ukłonił się.
 — Czy mogę już odejść? — spytał.
 Przeor pytająco spojrzał na Chicota.
 — Niech idzie — powiedział Chicot.
 — Idź i przyślij mi brata piwniczego.
 Euzebiusz ukłonił się i wyszedł.
 W krotce przybył brat piwniczy i otrzymał równie dokładne i równie szczegółowe rozkazy.
 W dziesięć minut później, obaj biesiadnicy zasiedli na szerokich poduszkami wyściełanych fotelach, obok stołu cienkim obrusem pokrytego, i niby dwaj przeciwnicy, wypowiedzieli sobie walkę na noże i widelce.
 Stół, mogący dziesięć osób w koło siebie pomieścić, był mimo to zupełnie zastawiony, bo piwniczy nagromadził nań mnóstwo butelek rozmaitego kształtu i z rozmaitemi napisami.
 Euzebiusz, stosownie do programu, przysłał jaja, raki i grzyby, z których zionął najpowabniejszy zapach trufli, świeżego masła, tymianku i madery.