Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/370

mi się doskonały dwuznacznik, z którego naprzód już śmiałem się przez godzinę, ale na dziedzińcu znajduję grono zuchów żywych, silnych, wyskakujących jak polne koniki... i względem tego właśnie złudzenia pragnę zasięgnąć rady uczonych.
 — Mówisz, złudzenia?
 — Bo ich o milę winem czuć było.
 — Winem? A więc brat Boromeusz zdradził cię?
 — O! ręczę za Boromeusza — zawołał Gorenflot — jest to wcielone ślepe posłuszeństwo, choćbym mu kazał spalić się na wolnym ogniu, to natychmiast pójdzie po ruszt i sam ogień podłoży.
 — Co to znaczy być złym fizyonomistą — rzekł Chicot trąc sobie nos — w moich oczach on bynajmniej nie wygląda na takiego.
 — Być może, ale ja znam mojego Boromeusza, tak jak znam ciebie, mój kochany Chicot — odparł dom Modest, tem czulszy im pijańszy.
 — Mówisz więc, iż wino czuć od nich było?
 — Czy od Boromeusza?
 — Nie, od twoich mnichów.
 — Jak6 od beczek, a przytem każdy był