Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/374

 — Jeżeli brat Boromeusz przyjdzie, to razem z nami śpiewać będzie.
 — Nie zdaje mi się.
 — A ja ręczę za to...
 — Milcz lepiej i odpowiadaj na moje pytania.
 — Pytaj więc.
 — Kiedy mi ciągle przeszkadzasz pijaku.
 — Co! ja, pijak!
 — Otóż, z tych obrotów wojennych wynika, żeś swój klasztor zamienił w prawdziwe koszary.
 — Tak przyjacielu, dobrze mówisz, w prawdziwe koszary; ostatniego czwartku, ale czy to było w czwartek? tak, w czwartek; czekaj no, bo już niepamiętam czy w czwartek.
 — W czwartek czy w piątek mniejsza o to.
 — Prawda, fakt to rzecz główna, wszak tak? Otóż! w czwartek czy w piątek, znalazłem na kurytarzu dwóch nowicyuszów bijących się na pałasze i dwóch sekundantów, którzy się także próbować chcieli.
 — I cóż uczyniłeś?
 — Kazałem przynieść sobie batog, aby oćwiczyć nowicyuszów; łotry poumykali, ale Boromeusz...
 — Aha! znowu Boromeusz.