Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/398

renflot — ten jakiś gruby, krępy, którego mi przedstawiłeś Boromeuszu, i który tu czasem przychodzi; nie źle mu z oczu patrzy, a pije wcale gracko.
 — Nieprzypominam sobie jego nazwiska — rzekł Boromeusz.
 W tem przystąpił brat Euzebiusz ze swoją uszczęśliwioną miną i nożem za pasem.
 — Ale ja pamiętam — rzekł.
 Boromeusz dawał mu rozmaite znaki, lecz Euzebiusz nie widział ich.
 — To pan Bussy-Leclerc, mówił dalej — który był nauczycielem fechtunków w Brukselli.
 — A! ha! Bussy-Leclerc zawołał Chicot. Na honor! niezły rębacz.
 I powiedziawszy to jak można najnaiwniej, w przelocie schycił wściekłe spojrzenie Boromeusza, które padło na grzecznego zakonnika.
 — Patrzcie, ja nie wiedziałem, że on się nazywa Bussy-Leclerc. Zapomniano zawiadomić mię o tem — rzekł Gorenflot.
 — Nie sądziłem bynajmniej, że nazwisko jego obchodzić może Waszą wielebność.
 — Zapewne — wtrącił Chicot — mniejsza czy ten lub ów nauczyciel, byleby był dobry.
 — Zapewne, że mniejsza — powtórzył Gorenflot, byleby był dobry.