Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/401

 — Będziesz mógł zatem opowiedzieć królowi wszystko co tu dla jego sprawy czynimy? z namysłem rzekł Gorenflot.
 — Niezaniedbam tego, przyjacielu; niezaniedbam, bądź spokojny.
 — O! kochany Chicot — zawołał Gorenflot, który się już biskupem widział.
 — Ale pierwej, muszę prosić cię o dwie rzeczy.
 — O jakie?
 — Najprzód, o pieniądze, które ci król zwróci.
 — O pieniądze? — zawołał Gorenflot, wstając czemprędzej — mam ich pełne kufry.
 — Na honor, bardzo jesteś szczęśliwy — powiedział Chicot.
 — Chcesz tysiąc talarów?
 — Nie, kochany przyjacielu, to za wiele, ja skromne mam żądania; tytuł posła wcale mi dumy nie dodaje, i raczej ukrywam go, aniżeli się nim chlubię. Sto talarów wystarczy.
 — Oto je masz. Czegóż więcej jeszcze żądasz?...
 — Proszę o masztalerza, o człowieka, któryby towarzyszył mi w drodze, bo lubię towarzystwo.