Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/408

 — Tak więc, kochany przyjacielu, król zaszczyca cię poselstwem?..
 — Tak jest, poselstwem poufnem.
 — Które zapewne ma związek z polityką?..
 — Tak mniemam.
 — Jakto?... nie wiesz jakiego masz dopełnić poselstwa?
 — To tylko wiem, że list wiozę.
 — Zapewne dotyczący jakiejś tajemnicy stanu?...
 — Być może.
 — I nic się nie domyślasz?
 — Nie wiem czy jesteśmy sami i czy mogę powiedzieć ci wszystko co myślę?
 — Mów; tajemnice giną we mnie, jak w grobie.
 — Otóż! król postanowił nakoniec posiłkować księcia Andegaweńskiego.
 — Doprawdy?
 — Pan de Joyeuse miał w tym celu wyjechać dzisiejszej nocy.
 — A ty przyjacielu?
 — Ja, jadę ku Hiszpanii.
 — A jak jedziesz?..
 — Ba!... tak jak jeździliśmy dawniej; konno, pieszo, wozem, słowem jak się zdarzy.